Δύο μέλη από το www.xwmatinos.gr μας τίμησαν με την παρουσία τους στην Αγία Θεοδώρα και στο Νερόμυλο του Νικόλα

Ο Κώστας και η Ολυμπία το Σάββατο 3 Ιανουαρίου 2009 βρέθηκαν κοντά μας στην Αγία Θεοδώρα .
Αντιγράφω τις εντυπώσεις τους από τη σελίδα όπου και τις διηγήθηκαν: http://www.xwmatinos.gr/forum/viewtopic.php?p=21479&sid=a218d1459caf0028e4695309d627e5c4#21479

Αγία Θεοδώρα και ο Νερόμυλος του Νικόλα...
Προορισμός εκκλησάκι Αγίας Θεοδώρας στην Βάστα Αρκαδίας.
Μια πολύ καλή εκδρομή αυθημερόν από την Αθήνα. Το εκκλησάκι της Αγίας Θεοδώρας αποτελεί ένα αξιόλογο προορισμό, είτε από άποψη θρησκευτική, είτε φυσιολατρική, είτε καθαρά εκδρομική τουριστική αναζήτηση. Η διαδρομή μας αποζημίωσε απλόχερα με τα ειδυλλιακά τοπία που προσφέρει. Το βουητό των νερών έντονο το οποίο αναβλύζει μέσα από τους βράχους αλλά και μέσα από τα θεμέλια της εκκλησίας.
Ο μύθος μαζί με το μυστήριο σε κάνουν να αισθάνεσαι δέος μπροστά στο θέαμα που αντικρίζεις. Δεν θα μιλήσω για θαύμα, από την στιγμή που το εκκλησάκι είναι ολοφάνερο ότι το έχει «αγγίξει» ανθρώπινο χέρι. Δηλαδή με λίγα λόγια, προσπαθήσαμε και τελικά καταφέραμε το θαύμα της φύσης να το κάνουμε θαύμα ανθρώπινο. Ο ρυθμός της κατασκευής είναι ο πιο απλός, δλδ της «βασιλικής». Ορθογώνιο τετράγωνο με θόλο. Από κει και πέρα αρχίζει το θαύμα της αρχιτεκτονικής της φύσης. Αρχίζει μια πάλη ανάμεσα στη ζωή, στη βλάστηση και την νεκρή πέτρα. Μέρα νύχτα τα αδύναμα φύτρα της γης, σιγά-σιγά γίνονται θάμνοι και οι θάμνοι γίνονται δέντρα. Τα χρόνια έγιναν αιώνες και αυτό που δημιουργήθηκε ανάμεσα στις ρίζες και στις τροφοδοσίες των δέντρων είναι αξιοθαύμαστα. Στέκονται πάνω από τη σκεπή στο εκκλησάκι 17 πανύψηλα δέντρα που έχουν τις ρίζες μέσα στο ίδιο το εκκλησάκι. Οι Αγιογραφίες ήταν ζωγραφισμένες από άριστους ζωγράφους. Τώρα έχουν σκεπαστεί από άλατα και έχουν καταστραφεί από την υγρασία που διαποτίζει το θόλο, του οποίοι οι ρωγμές από τις ρίζες των δέντρων που φύτρωσαν άρχισαν να μεγαλώνουν. Η τροφή και το νερό ανεβαίνουν στα δέντρα, αυτά μεγαλώνουν, οι ρίζες αυξάνονται, ο τοίχος ραγίζει, οι ρωγμές διευρύνονται και τα κομμάτια το τοίχου δένονται και στερεώνονται από τις ρίζες και επιτυγχάνεται η εξισορρόπηση. Αυτό σκέφτομαι ότι γίνεται κάθε λεπτό και κάθε μέρα.

Βγαίνουμε έξω από το εκκλησάκι και δυστυχώς ανακαλύπτουμε τα κτίσματα που υπάρχουν απ’ έξω. Με εγωιστικά μας κίνητρα εμείς οι άνθρωποι και πατώντας πάνω στην αφέλεια κάνουμε πράξεις που προκαλούν την καταστροφή και διαταράσσουν την αρμονία. Τα σκουπίδια δικό μας προνόμιο. Πώς να το κάνουμε? Είναι δύσκολο το μπουκαλάκι με το νερό να το πετάξουμε στον κάδο, ή την χαρτοπετσέτα η την σακούλα, αρκεί όμως που πήγαμε στο εκκλησάκι, αγοράσαμε το κομποσκοίνι και κάναμε το σταυρό μας, σαν καλοί χριστιανοί! Από την άλλη υπεύθυνος για να καθαρίσει τον χώρο δεν υπάρχει. Φαίνεται ότι τους αρμόδιους τους ενδιαφέρει μόνο η οικονομική πλευρά. Το εκκλησάκι της Αγίας Θεοδώρας αντιμετωπίζεται μόνο σαν πηγή οικονομικών ωφελημάτων. Μετά την επίσκεψη στο εκκλησάκι περπατήσαμε μέσα σε ένα εκπληκτικό μονοπάτι με πανύψηλα δέντρα και δίπλα μας το ποτάμι να τρέχει ορμητικό. Ο ήχος του ποταμού και το ψιλοβρόχι μας συντρόφευαν για 300 μέτρα μέχρι να φθάσουμε στον Νερόμυλο του Νικόλα και στην ομώνυμη ταβέρνα.-ψησταριά. Μια περιήγηση στον νερόμυλο ο οποίος είναι σε λειτουργία, φωτογραφίες στην ξύλινη γέφυρα που αγκαλιάζεται από συστάδες πανύψηλων δέντρων και το ποτάμι από «κάτω μας» ορμητικό, μας ηρέμησαν και μας γαλήνεψαν.

Καιρός για μια στάση για καφεδάκι – τσιπουράκι στην ταβέρνα του Νικόλα και της Ελένης. Ο κος Νίκος στην πόρτα για να μας καλωσορίσει στα μέρη του. Η ζεστασιά στο χώρο, το αναμμένο τζάκι, το κρύο και οι υπέροχες μυρωδιές μας έκαναν να καταλάβουμε ότι θα μας πρόσφεραν αξέχαστες γαστρονομικές απολαύσεις. Δοκιμάσαμε το παραδοσιακό παστό «καγιαννά», την κοκκινιστή γίδα με την μακαρονάδα, το εκλεκτό μυρωδικό με πορτοκάλι λουκάνικο. Οι μυρωδιές από τον παραδοσιακό φούρνο με ξύλα, ξεπερνούσε τα πιο ακριβά αρώματα. Ο κος Νίκος που ήρθε και κάθισε μαζί μας, ήταν υπέροχος συζητητής. Μάθαμε πολλά πράγματα για τον τόπο, για το μεράκι του, γιατί για μεράκι πρόκειται, εφ’ όσον επί 20 χρόνια είναι παρών στα θέλω του κάθε επισκέπτη, προσφέροντάς του τις παραδοσιακές γεύσεις όμορφα συνδυασμένες με το φυσικό περιβάλλον.

Δεν θέλαμε να τελειώσει εδώ η εκδρομή. Έτσι αντί να πάρουμε τον δρόμο του γυρισμού, ακολουθήσαμε την διαδρομή που μας πρότεινε ο κος Νίκος. Μεγάλος υπέροχος κύκλος, με ομίχλη κατά διαστήματα, χωμάτινος κατά ένα μέρος, με υπέροχα πεντακάθαρα χωριά. Τα νερά έτρεχαν αστείρευτα από παντού, γιαυτό εξηγείται και η τόσο πυκνή βλάστηση του τόπου. Καταρράκτες να σχηματίζονται μέσα από βράχους, πηγές, παγκάκια για να καθίσεις να απολαύσεις το γαλάζιο του ουρανού και τα πλούσια δώρα που σε γεμίζει ο τόπος. Άσχημες αναμνήσεις μας θύμισαν, τα χρώματα τα σκούρα, τα μαύρα κυρτά δέντρα που πάλεψαν με τον καταραμένο Αύγουστο που στο πέρασμά του πήρε σπίτια, ζωές ανθρώπων, κελαηδίσματα πουλιών, όνειρα και κόπους μια ζωής. Ναι! Είδαμε και αυτές τις εικόνες! Προσέξαμε όμως ότι μέσα από αυτή την καταστροφή την μεγάλη, η φύση ξαναγεννιέται σιγά-σιγά και φοβισμένα.

Φθάσαμε στην Ανδρίτσαινα γύρω στις 5 και μισή το απόγευμα, μετά από αρκετές στάσεις για φωτογραφίες και για να απολαύσουμε τα τοπία, που συναντούσαμε στον δρόμο. Ελπίζαμε, ότι κάτι θα βρούμε για να περάσουμε εκεί το υπόλοιπο της ημέρας…, αλλά για πολλούς τελικά, λόγω τριημέρου των Φώτων, ήταν όλα κλεισμένα. Φορτωμένοι και ψωνισμένοι με αρκετά καλούδια που μας πρόσφερε η περιοχή πήραμε τον δρόμο του γυρισμού για το σπιτικό μας. Μικρή στάση για ένα καφεδάκι και γλυκό του κουταλιού «κερασάκι» και ξεκινήσαμε. Οι μπαταρίες μας γεμάτες από όσα είχανε δει τα μάτια μας.

Ο μύθος λέει, ότι η Αγία Θεοδώρα καθώς ξεψυχούσε είπε: «Κάνε κύριε τα χρόνια μου να γίνουν δέντρα και το αίμα μου νερό να τα ποτίζει», και ξαφνικά, ένα ρυάκι σχηματίστηκε με ορμητικό νερό...
Πως θα πάτε?
Ακολουθώντας τη νέα εθνική οδό Κορίνθου - Τρίπολης - Καλαμάτας, περνάτε τον περιφερειακό δρόμο της Μεγαλόπολης και με οδηγό τη σήμανση για Καλαμάτα φτάνετε μετά από 8 χλμ. στον ανισόπεδο κόμβο για Αγία Θεοδώρα και Ίσαρι. Εκεί στρίβοντας δεξιά και ακολουθώντας τις πινακίδες για Αγία Θεοδώρα, Βάστα, Ίσαρι περνάτε τα χωριά Χωρέμη - Απιδίτσα. Στη διασταύρωση που ακολουθεί συνεχίζετε ευθεία προς Ίσαρι - Αγία Θεοδώρα Βάστα. Περνάτε το παραδοσιακό πέτρινο χωριό Ίσαρι και κατηφορίζετε σε μια διαδρομή γεμάτη πεύκα και πλατάνια. Μετά από λίγα χιλιόμετρα φτάνετε σε μια κατάφυτη ειδυλλιακή ρεματιά με πυκνό δάσος από θεόρατες βελανιδιές ανάμεσα στις οποίες βρίσκεται η μικρή εκκλησία της Αγίας Θεοδώρας. Μαγεμένοι από το μυστήριο που αντικρίζετε στη σκεπή της εκκλησίας αλλά και από το κάλλος του τοπίου με την οργιώδη βλάστηση και τα κρυστάλλινα νερά, συνεχίζετε τον περίπατό σας για 300 μέτρα, μέσα από ένα γραφικό και δεντροσκέπαστο δρομάκι για να φτάσετε σε μία μαγευτική τοποθεσία, πνιγμένη στο πράσινο, δίπλα στον παραδοσιακό νερόμυλο, τον "Νερόμυλο του Νικόλα" που βρίσκεται στις όχθες του Πάμισου.